Post by esme on Mar 6, 2008 15:35:37 GMT 1
Wst niet zeker of 'ie hier moest, anders verplaats hem maar x3alias. Geen alias, gewoon mijn naam x3 Esmé
contacts. //
voornaam: Cleo, voluit; Cleopatra Melana
achternaam: Silvershade
leeftijd: 16
geslacht: V
clubs & sports: //
soort: mens
rank: //
persoonlijkheid:
Over het algemeen is Cleo een erg ingewikkeld meisje. Niemand kent al haar karaktertrekken, doordat ze zo gecompliceert zijn.
uiterlijk:
Cleo is klein voor haar leeftijd, dat zal je als eerste aan haar opvallen. Ze heeft ongeveer de grootte van een 12-jarige, wat een gevolg is van haar groeistoornis. Ze heeft wel een normale bouw, iets wat niet zo vaak voorkomt. Dit zorgt er voor dat ze de indruk wekt dat ze jonger is, ondanks dat ze make-up draagt. Veel problemen heeft ze hier niet mee.
Cleo heeft een blanke huid, maar deze kleurt snel in de zon. Vaak is ze in de zomer wel getint. Haar ogen zijn groter als normaal, en hebben een lichtgroene kleur. Er zitten een soort witte streepjes rondom, die het een apart effect geven. Cleo heeft redelijk lange wimpers, waar ze vrijwel altijd mascara op heeft zitten. Meestal heeft ze ook een dun lijntje oogpotlood onder haar ogen, waardoor deze extra uitkomen.
Cleo heeft simpele wenkbrauwen, die op goede verhouding zijn met haar gezicht. Haar neus is tamelijk klein, maar niet té klein. Verder heeft Cleo nog mooie, dunnen lippen. Haar tanden zijn héél iets donkerder als perfect wit, maar glanzen niet abnormaal, ofzo. Cleo heeft een kin die heel iets vooruitsteekt en waar een klein kuiltje inzit.
Cleo heeft lange, zwarte pijpenkrullen die perfect rond hara gezicht vallen. Ze glanzen altijd en je zult ze niet snel vet zien, aangezien Cleo wel redelijk goed voor haar haar zorgt. Niet om er beter uit te zien, maar meer omdat ze het idee van vet haar niet echt fris vindt.
Cleo is verder erg slank, maar hier let ze niet bepaald op. Ze kan zoveel eten als ze wilt, maar veel dikker wordt ze niet.
Dat Cleo er eigenlijk best wel goed uitziet voor haar leeftijd, beseft ze zelf niet eens echt. Niet dat ze er wat om geeft, maar het kan haar gewoon niet zoveel schelen hoe ze eruit zien. En dat terwijl tig mensen een moord zouden doen om zo'n zachte huid als haar te hebben, zulk glanzend haar of zo'n figuur.
Qua kleding is Cleo erg makkelijk. Ze draagt wat ze leuk vindt, en wat ze lekker vindt zitten. Of het mode is kan haar totaal niet schelen.
korte geschiedenis:
`31 Oktober, 15 jaar terug , , Cleo geboren
`1 november, " " " , , Melana verlaat Cole en dumpt Cleo bij
hem, waarna ze met Cleo's echte vader, Peter, vlucht.
`10 Mei, 8 jaar terug , , Cole ontmoet Sophia
` 10 Juni, 8 jaar terug , , Cole & Sophia trouwen, tegen Cleo's
wil
`10 Augustus, 8 jaar terug , , Sophia verlaat Cole zonder reden
en neemt groot deel van geld mee
`Cleo 8 jaar , , Voor ht eerst de straat op, met een zelfgemaakt
instrument, dat op dezelfde manier bespeeld wordt als een
gitaar
`Cleo 10 jaar , , eerste echte gitaar gekocht, verdient nog steeds
geld met haar muziek
`Cleo 12 jaar , , Cole trouwt met Catherin, een verschrikkelijke
vrouw die uit is op het geld en Cleo haat. Haar dochter ook. Cleo
is niet op de bruiloft aanwezig
[
korte geschiedenissen sucken x3 voor een meer gedetaileerde geschiedenis; appfactory.proboards101.com/index.cgi?board=esme&action=display&thread=107&page=1 }
voorbeeld: {Ander forum, zelfde char}
Natuurlijk, ze had het kunnen weten. Ze hoefde haar gitaar maar te zien, of ze kwam hier terecht. Het was elke keer zo, precies hetzelfde. Het gitaar kwam in haar blik, ze pakte het op en liep ermee naar buiten, het geprotesteer van de andere bewoners negerend. Oh, ze wist heel goed dat het niet altijd even goed uitkwam, maar het gbeurde nou eenmaal gewoon. Maar om zichzelf nou de schuld te geven? Nee, nooit niet. Daar had ze geen behoefte aan, doordat ze het zelf eigenlijk niet heel erg vond. Ze hield er juist wel van, dat ze zichzelf niet in kon houden. Het maakte haar anders, anders als die talloze anderen, en dat was precies wat ze graag had. Anders zijn was gewoon deel van haar, daar deed ze niets aan. Net als aan het feit dat ze hier nou alweer was, net als de dag ervoor. En de dag daarvoor.
Met een glimlach sloot ze haar handen om de banden van haar gitaar tas, die ze al de hele wandeling op haar rug had hangen. Zelf merkte ze het nauwelijks meer; het gevoel van het gitaar op haar rug was deel van haar, net als het feit dat ze anders was. Even neuriëde ze zachtjes, maar al snel ging het over op zacht zingen. Straks, als ze haar gitaar had, zou ze harder zingen, maar zonder muziek was het toch anders. Als een hand zonder vingers, of een muzieknoot zonder stokje. Bij de gedachte glimlachte ze, waarna ze haar blik over het marktplein liet gaan. Het was niet erg druk, en daar was ze blij mee. Dat betekende dat ze één van de weinigen was, minder aandacht kreeg en zichzelf nog zou kunnen horen. Oké, ze verdiende er wel wat minder mee, maar dat kon haar niets schelen. Ze deed dit meer voor het plezier dan voor het geld; als ze echt geld nodig had, had haar vader genoeg. Haar familie was niet de slechts bedeelde, en dat wist ze.
Voorzichtig knielde ze neer aan de rand van het marktplein, waardoor een kat geschrokken wegrende. Cleo haalde haar schouders op bij het idee van een mauwende kat en haalde haar gitaarta van haar rug, om hem vervolgens open te ritsen. Met een simpele beweging haalde ze haar gitaar eruit en legde de gitaartas neer. Nu pas merkte ze hoe waardeloos de tas er eigenlijk uitzag; hij was op meerdere plaatsen versteld en nog zaten er gaten in. Maar ze hield nou eenmaal van die tas en die was onvervangbaar, net als haar gitaar. Met deze gedachte stemde ze kalm het gitaar, met in haar hoofd al talloze melodieën. Op de ee of andere manier leken de muzieknoten altijd maar te blijven komen, zonder op te houden. Als ze een film keek met achtergrond muziek, somde ze altijd de noten en akkoorden op in haar hoofd.
Tevreden besloot ze dat het gitaar goed genoeg gestemd was en sloot haar ogen even. Met de nagels van haar rechterhand ging ze over de snaar heen, waardoor een zacht getik vermengt met bijna onhoorbare noten hoorbaar was. Een glimlach verscheen op haar gezicht. Ze mocht dan misschien ongelukkig zijn, zodra ze het geluid van haar gitaar hoorde wist ze dat er niets beters op de wereld was. Niet voor haar. Met deze gedachte plaatste ze de vingers van haar linkerhand op de snaren, terwijl ze met haar andere hand de snaren aansloeg. Het duurde even voordat er een werkelijk een melodie ontstond. Ze deed dit altijd, als een soort van oefening. Om 'haar vingers warm te draaien', zoals haar vader het wel eens had beschreven.
Tevreden over het geluid dat ze creeërde stopte ze even, om een melodie te bedenken waarmee ze kon beginnen. Het duurde even voordat er een echt liedje in haar opkwam, maar toen wist ze het meteen. Ze had het diezelfde ochtendnog geschreven, dus het stond nog vers in haar geheugen gegrift. Met nog steeds dezelfde glimlach sloeg ze wat akoorden aan en ging langzaam over in een echte melodie. Niet te vlug, niet te langzaam, maar precies zoals ze zelf het fijnst vond. Er zat uiteraard een ritme in, maar ondertussen was het een moes van verschillende melodieën. Kort keek ze rond, besefte dat ze niet in de aandacht stond en begon zachtjes te zingen, een tekst die paste bij het ritme dat ze speelde. 'Silently, silently, the rain is comin' down,
knocking on every door in the little, tiny town,' Even schudde ze haar hoofd. De melodie klonk dan wel een beetje als het getik van de regen op een raam, maar zelf was ze niet tevreden over de tekst. Eigenlijk was ze dat nooit, maar dat verzweeg ze liever. Ook voor zichzelf, zoals ze zovaak de waarheid voor zichzelf verzweeg. Stoppen met spelen deed ze echter niet, en dat zou ze ook nooit doen. Net als het feit dat ze nooit zou stoppen met zingen. Dat was nou eenmaal haar passie, datgene wat ze het liefst deed. Stoppen met spelen of zingen zou betekenen dat ze de hoop op een beter leven opgaf.
contacts. //
voornaam: Cleo, voluit; Cleopatra Melana
achternaam: Silvershade
leeftijd: 16
geslacht: V
clubs & sports: //
soort: mens
rank: //
persoonlijkheid:
Over het algemeen is Cleo een erg ingewikkeld meisje. Niemand kent al haar karaktertrekken, doordat ze zo gecompliceert zijn.
MUZIKAAL
Muziek is Cleo's leven. Probeer maar wat je wilt, maar Cleo zal altijd met muziek bezig blijven. Het is moeilijk voor haar om enorm stil te zijn, en ze is dan ook altijd bezig met geluiden. Het liefst bespeelt ze haar gitaar vierentwintig uur per dag en zeven dagen per week, maar die kans krijgt ze niet. In lessen zit Cleo vaak te neuriën of schijft ze liedjes in stilte. Toch heeft ze altijd haar gitaar mee, naast haar gewone schoolspullen. De leraren zijn dit van haar gewend en zeggen er meestal niets over. Toch, als ze bijvoorbeeld een invaluur heeft, krijgt ze nogal eens problemen met de invaller. Over haar gitaar. Meestal loopt dit uit op een enorme, griezelige ruzie, waarin de leraar schreeuwt en gebaart. Cleo blijft dan altijd heel kalm zitten, zwijgt en zit met haar gedachten ergens anders. Meestal bedenkt ze weer nieuwe liedjes.
Juist doordat Cleo zo muzikaal is, is muziek haar beste vak. Ze heeft haar ziel bijna letterlijk in de muziek gelegd. Ze kon al gitaar, piano en viool spelen op haar zevende, op haar negende kon ze meerdere fluiten bespelen en op haar tiende begon ze met een harp. Toch zal gitaar altijd haar favoriete instrument blijven, wat je ook doet of zegt.
Cleo's stem komt heel goed van pas bij deze karaktertrek. Cleo heeft een prachtige, zoete, maar gelijk weer krachtige, stem die ze maar al te graag laat horen. Zelf beseft ze niet eens dat ze zo'n goede stem krijgt, al krijgt ze het regelmatig te horen. Het idee dat haar stem precies zo is als bij alle anderen zit er zo diep bij haar ingeboord, dat het bijna onmogelijk is om het er uit te krijgen.
Maar, ondanks dat ze onzeker is over haar talenten, laat Cleo muziek vóór alles gaan. Muziek gaat voor school. Muziek gaat voor vrienden. Dat ze er mensen mee kwetst merkt ze niet eens.
MUZIEKUITING
Cleo praat nooit over emoties. Niet over die van zichzelf, niet over die van anderen, gewoon helemaal niet. Tenminste... Niet letterlijk. Cleo heeft het regelmatig over wat ze voelt, op een filosofische manier. Zó filosofisch dat niemand het begrijpen kán. Dit is precies wat ze bereiken wilt. Niemand hoeft van haar emoties te weten, en dit is de beste manier.
Zolang Cleo muziek speelt en schrijft, zal ze zingen. Zolang Cleo zing, zal ze haar emoties filosofisch uiten, iets wat er voor zorgt dat ze niet instort onder alle sterke emoties. Als je wilt weten hoe Cleo zich voelt, heeft het geen zin om haar dit te vragen. Ze zal als antwoord haar gitaar pakken, een stukje spelen en daarbij wat zingen. Wat de meeste mensen dan niet begrijpen, is dat dat liedje juist haar antwoord is. Mensen storen zich hier aan, storen Cleo onder het zingen, en daar heeft Cleo weer een hekel aan. Eigenlijk is het een groot misvestrand: Als antwoord op de vraag `hoe is het` speelt Cleo wat, waardoor het lijkt dat ze je simpelweg afwijst. De 'afgewezen' persoon stoort haar weer, zei irriteerd zich daar aan en binnen enkele seconden zal er een ruzie ontstaan. Echt boos wordt Cleo niet, maar ze raakt wel prikkelbaar. Je kunt beter uit haar buurt blijven op zo'n moment. Het beste is zelfs om zo'n moment te verkomen én uit haar buurt te blijven. De meesten weten dit echter niet, waardoor ze regelmatig een nare opmerking naar hun hoofd geslingerd krijgen. Afkomstig van niemand minder dan Cleo zelf.
KENT GEEN ANGST ?
Cleo mag er dan misschien wel klein en kwetsbaar uitzien, maar ze is het absoluut niet! In principe is ze geestelijk heel sterk, maar beseffen mensen dit niet. Cleo's jeugd heeft gezorgd dat ze zo'n sterk karakter heeft, al denken vreemden dit juist op een hele andere manier. Ze is dan misschien als afdankertje opgevoed, maar Cleo laat zich niet zomaar kennen en staat haar mannetje zonder probleem. Dit zorgt ervoor dat ze bijna geen angst kent. De onzichtbare muur van angst die om een bepaald `iets` heen hangt, is voor Cleo ook ontástbaar. Het is gewoon enorm moeilijk om Cleo angst aan te jagen.
Cleo laten schrikken gaat op precies dezelfde manier. Hoe zacht je haar ook besluipt, op een bepaalde manier zet ze het altijd aankomen. Dit is enorm onbegrijpelijk, maar Cleo heeft er écht geen problemen mee. Het komt haar zelfs goed uit dat ze geen angst kent, voor zover ze weet. Zo hoeft ze bijvoorbeeld niemand anders te halen als er een enorme spin over haar bed loopt. Als er een man van twee meter twintig met de bouw van een bokser op haar afloopt en vraagt of ze wilt vechten, zal ze koelbloedig `ja` zeggen. Dat dit enorm stom is beseft ze gewoonweg niet, óf ze wilt niet laten merken dat ze dit beseft. Bluf werkt beter als arrogantie.
Toch kan niemand leven zonder angsten, dus ook Cleo niet. De een is bang voor spinnen, de ander voor de dood. Cleo is bang voor geen van beiden. Haar enige angst is liefhebben. Van iemand houden durft Cleo simpelweg niet, bang dat deze persoon haar veraden zal. Je bent een knap persoon als je Cleo zover krijgt dat ze van je houdt. Cleo probeert het altijd wél te verbergen, maar dit lukt niet altijd zo goed. Toch weet bijna niemand wat dit werkelijk voor angst is.
WANTROUWEND
Opnieuw veraden is dat wat Cleo het ergst vreest, en ze probeert het dan ook te voorkomen. Doordat mensen haar meerdere malen hebben laten stikken, weet Cleo niet meer wie ze kan vertrouwen. In plaats van de verkeerde mensen te vertrouwen, vertrouwt ze niemand. Écht niemand. Je kan nog wel proberen om haar vertrouwen te winnen, maar dat is een enorme weg die zelfs haar vader niet betreden kan. Inclusief obstakels, uiteraard.
Het is bij Cleo zelfs zó ver gegaan, dat ze haar eigen familie niet meer vertrouwd. Haar vader heeft zijn kansen verspeeld door haar regelmatig te dumpen bij haar akelige stiefmoeder, Catherin. Catherin verspeelde haar kansen door Cleo te behandelen als Assepoester. Catherins dochters, Annasophia en
Lily-Ann, doen precies hetzelfde als Catherin en krijgen daardoor niet eens een kans op vertrouwen.
Maar Cleo's grootste probleem is toch wel zichzelf. Naast dat ze geen anderen vertrouwd, vertrouwd ze zichzelf ook nauwelijks. Haar gevoelens probeert ze volledig buiten te sluiten, haar eigen gedachten gelooft ze allang niet meer. Ze houdt zichzelf leugens voor, vervelende leugens. Dat haar vader haar expres achterlaat bij haar stieffamilie. Dat Catherin, Annasophia en Lilly-Ann alleen maar zo vals zijn tegen haar, dat Annasophia en Lilly-Ann haar plek in willen nemen. Door de leugens weet Cleo het verschil tussen waarheid en fantasie niet meer, wat haar ook weer zo wantrouwend maakt. Wat kan ze geloven?
Het feit dat Cleo zo wantrouwend is, is niet alleen lastig voor haarzelf. Ook anderen hebben er last van. Cleo probeert vertrouwn weg te houden door gesprekken te voorkomen. Hierdoor antwoord ze vaak heel kortaf en bot. Meestal geeft dit het effect dat ze wilt bereiken: Mensen geven hun pogingen al snel op.
Vrienden maakt Cleo ook niet erg snel, juist doordat ze zo wantrouwend is. Zelf heeft ze hier totaal geen probleem mee en is er, stiekem toch wel, blij mee. Liever geen vrienden dan fake-vrienden.
Voor personen die Cleo helemaal niet kennen is het iets anders. Als je het voor elkaar krijgt om een gesprek met haar te beginnen, lijkt het al snel alsof je bevriend met haar bent. Na een tijd lijkt het zelfs alsof ze je vertrouwd. Nee, dit doet ze dan niet, het is flinke schijn. Ze doet het niet expres, maar het gebeurt gewoon. Zelf beseft ze dit niet, en vaak komen mensen er na een flinke tijd achter dat het allemaal nep was. De meesten beseffen niet dat dit hun eigen schuld is en dat Cleo het niet zo bedoelde, waardoor ze haar laten vallen. Cleo begrijpt dit totaal niet, maar trekt zich er weinig van aan.
ONGELUKKIG
Geluk? Cleo weer nog maar net wat het betekend. In haar leven heeft ze zóveel rottigheid gehad, is ze zó vaak gekwetst en is ze vaak genoeg afgewezen. Er is vrijwel niemand die hier iets over weet, wat Cleo's eigen schuld is. Dat wéét ze ook, het probleem is alleen dat dat precies is wat ze altijd heeft geprobeerd. Haar leven en haar gevoelens heeft ze al vanaf het begin achtergehouden. Het enige wat de buitenwereld over haar weet, is dat ze een groeistoornis heeft. Dit komt doordat ze hier weinig aan kan ontkennen, maar liever had ze ook dit achtergehouden.
Doordat Cleo zoveel achterhoudt kropt ze ook haar gevoelens op. Als ze kwaad is, blijft ze net zolang zitten totdat de boosdoener het opgeeft en vertrekt. Is ze verdrietig? Ze pakt haar gitaar en speelt een stukje om het te vergeten. Tranen laat ze niet zien, niet in gezelschap en niet op momenten dat er niemand anders is. Ze kropt ze gewoon op, of ze nou ontploffen staat of niet.
Doordat Cleo niemand heeft om eens flink bij uit te huilen, heeft ze nogal eens een probleem. Af en toe lopen de emoties zo hoog op dat ze het niet meer redt. Vaak barst ze dan spontaan in tranen uit, maar weet zelf niet eens waarom. Als iemand haar dan vraagt wat er is, dwingt ze zichzelf om `niks` te zeggen. Probeer dan ook niet verder te vragen, want dan kan je beter meteen haar aanvallen. Het enige wat je er mee bereikt is namelijk een ruzie, die vaak erg zwijgzaam is vanuit Cleo's kant.
De geheimhouding van haar leven en gevoelens zorgt ervoor dat Cleo bij niemand `eventjes` kan praten. Dit maakt haar erg ongelukkig. Toch is een ongelukkig iets niet het eerste wat je van Cleo zult verwachten: ze glimlacht regelmatig, en in haar ogen lijkt altijd een vriendelijke glinstering te zitten. Hoe dat komt? Een raadsel. Maar Cleo is nou eenmaal één groot raadsel, dat niemand, behalve zijzelf, helemaal kent. Zelfs haar familie niet.
SLIM
Het is wellicht een van de laatste dingen die je van Cleo zal verwachten. Misschien wel de allerlaatste. Niet dat Cleo er dom uitziet, of iets in die richting, maar je ziet haar bijna nooit opletten in een les of huiswerk maken. Onder een les schrijft ze vaak haast nooit informatie op, maar schrijft ze nieuwe liedjes. Ook zie je haar nauwelijks met boeken over dergelijken. Alleen maar met haar gitaar. Toch haalt Cleo altijd goede cijfers, nauwelijks onvoldoendes, enzovoort. Leraren staan er verbaast over, medeleerlingen staan er verbaast over, en zelfs Cleo's familie staan er verbaast over. Cleo ziet het als iets logisch. Toch hangt er de vraag `hoe weet ze al die dingen?` boven. In principe is het allemaal heel erg logisch. Doordat Cleo al sinds haar vijfde muziek maakt en zelfs nog eerder zong, heeft ze een erg goed geheugen ontwikkeld. Tenslotte moest ze alle noten, ritmes, songteksten en akkoorden onthouden, al lang voordat ze naar de middelbare ging. Dit komt haar nu erg goed van pas. Er zijn maar weinig mensen die ontdekken hoe dit komt, waardoor Cleo nogal eens strafwerk krijgt mdat ze niet oplet. Maar ze hoeft eigenlijk helemaal niet op te letten; Als ze iets hoort, onthoudt ze het.
Doordat Cleo zo slim is, heeft ze ook een betweter-eigenschap. Niet zoals de meesten hebben, maar in volledige stilte. De betweterige opmerkingen dénkt Cleo gewoon, waardoor dit niet erg op valt. Dit is wel de reden dat ze af en toe aandachtig naar een gesprek van iemand anders luisterd, iets wat anderen regelmatig irriteerd. Nee, Cleo is absoluut geen bemoeial, maar af en toe kan ze wel zo overkomen. Zelf merkt ze dit niet, maar anderen wel.
Met iemand spotten zal Cleo nooit. Ze is dan misschien een tikkeltje betweterig vanbinnen, maar iemand veel lager inschatten als zichzelf zal ze nooit doen. Ze weet best dat ze lang niet beter is als anderen.
Doordat Cleo zo slim en betweterig is, is haar gemiddelde cijfer een 7.7. Als ze wilt kan ze nog veel beter, maar ze vind het zo wel goed. Hiermee komt ze makkelijk over, dus een reden voor beter leren heeft ze niet.
ONZEKER/ZEKER ?
Als je Cleo zo ziet zingen, tussen alle mensen in, zal ze erg zeker op je overkomen. Tenslotte heeft niet iedereen genoeg lef om haar stem en gitaarkunsten te laten horen waar iedereen bij is. Niet iedereen durft zich in alle kleding die ze leuk vindt te vertonen. Niet iedereen durft de leukste jongens van de school bot af te wijzen als ze proberen te flirten. Cleo zórgt er wel voor dat ze zeker overkomt. Als ze dat niet zou doen, zou ze direct de familie uitgegooit worden.Genoeg redenen voor Cleo om zo zeker over te komen als ze nu doet, Het irriteerd haar stieffamilie enorm, en daar heeft ze alleen maar plezier van.
Toch zit er achter Cleo's dekmantel van zekerheid een erg onzeker persoon. Cleo maakt zich totaal geen zorgen om de dingen waar andere tieners zich zorgen over maken: haar uiterlijk en hoe ze op anderen overkomt interreseerd haar niks. Het enige probleem is de twijfels over haar talenten. Je kan haar nog zó vaak vertellen dat ze een prachtige stem is, dat ze geweldige liedjes schrijft en dat ze deze ook werkelijk uitvoert; Cleo zal er altijd over blijven twijfelen. Kan ze je woorden wel geloven? Ben je niet aan het liegen? Ze houdt zichzelf ook voor dat er mensen zijn die stukken beter zijn dan haar en niet beroemd zijn. Het is een raar idee, maar Cleo zingt gewoon prachtig zonder het te bedoelen. En zonder het te weten.
Over haar uiterlijk zul je Cleo nooit zien twijfelen. Dat ze er goed uitziet heeft ze zlef niet eens door: Ze geeft er niets om, écht niets. Meestal doet ze simpelweg wat mascara en oogpotlood op, borstelt haar haren en is tevreden. Het is tenslotte haar uiterlijk maar: daar hoeft ze niets mee te bereiken.
Of Cleo onzeker of juist zeker is, is dus iets om over te discusiërren, maar waarschijnlijk is de uitkomst `zeker`. Haar onzekere kant weet ze nou eenmaal goed te verbergen.
ZELFSTANDIG
Cleo is grotendeels alleen opgegroeit, waardoor ze alles zelf uit moest zoeken. Haar moeder had haar verlaten, haar vader had een baan waarbij hij regelmatig een halfjaar weg bleef en Catherin verhongerde Cleo nog liever dan voor haar te koken. Cleo had, als ze wilde, genoeg geld; Tenslotte is de familie Silvershade een van de rijkere families van {waarditookmogezijn}. Het enige probleem was dat Cleo het geld nooit aan wou nemen. Ze zag het als een soort bloedgeld: Haar vader gaf haar geld, maar enkel en alleen om haar vertrouwen te winnen. Cleo is hier nooit ingetrapt en is voor haar geld gaan werken. Als straatmuzikante heeft ze dagenlang in de stad gezeten, al sinds haar elfde. Het geld dat ze hiermee verdiende gebruikte ze om voor zichzelf te zorgen, iets wat Catherin mateloos irriteerde. Ze gaf Cleo een tijdlang huissarrest, maar dit heeft Cleo alleen maar geholpen. Door zo vaak thuis te zitten leerde ze verschillende dingen, als ramen wassen, etc.
Het feit dat Lilly-Ann, Catherin en Annasophia haar als een soort Assepoester gebruiken, helpt hier ook bij. Cleo loopt qua zelfstandigheid dan ook flink voor op haar leeftijdsgenoten, maar haar zwakke, sociale groep zorgt dat ze niet veel volwassener is dan de rest.
Cleo's zelfstandige kant is niet hetgene wat je het eerst van haar zult zien, maar zodra je haar beter leert kennen zul je merken dat ze goed voor zichzelf en anderen kan zorgen.
KOPPIG
Door de omgeving waar Cleo leeft, heeft ze zichzelf heel goed leren verzetten. Als ze dit niet zou doen, zou ze direct onderdrukt worden door Catherin, Lilly-Ann en Annasophia. Ze is heel goed in `nee` zeggen, al is dit niet letterlijk. Ze is beter in haar hoofd schudden of mensen negeren. Op deze manieren maakt ze duidelijk dat ze het niet wilt. Niet het beste, maar ze trekt zich daar weinig van aan.
Om Cleo iets tegen haar wil te laten doen, moet je erg veel moeite doen. Ze ziet er dan wel klein en zwak uit, maar ze weet heel goed wat ze ergens van vindt. Ze is totaal niet het meisje dat overal het slachtoffer van wordt terwijl ze het weet: Ze wordt alleen maar het slachtoffer als ze er niets van weet.
Doordat Cleo zo'n herseninhoud heeft, weet ze vaak ook wel wanneer ze ja of nee moet zeggen. Vaak zijn deze beslissingen geschikt, en kiest ze daarmee de goede optie. Dit komt heel goed van pas, vooral door het feit dat ze er erg kwetsbaar uitziet. Dat ze goede beslissingen maakt is dan ook niet het eerste wat je verwacht.
PECHVOGEL
Struikelen, het slachtoffer van een grap zijn, onschuldig beschuldigd worden -- Cleo kent het allemaal. Niet alleen deze kleine dingen, maar ook andere. Geváárlijke dingen, rare dingen. CLeo is altijd degene die het slachtoffer is van de ergste grappen, zíj krijgt de schuld doordat zij toevallig een prittstift in haar tas heeft zitten, en ze kan er totaal niet aan ontkomen. Cleo is dit gewend, maar het maakt haar niet bepaald gelukkig. Deze dingen overkomen dan wel meerdere mensen, maar Cleo heeft nog veel meer pech. Haar moeder vertrok al meteen bij hara geboorte, haar 'vader' is er nooit als ze hem nodig heeft, en haar stieffamilie... Ergere mensen kan je je niet bedenken. Cleo houdt zichzelf dan wel voor dat er ergere dingen bestaan, dat dit soort dingen iedereen wel overkomt, maar in stilte weet ze dat dit onzin is. Hier geeft ze echter nooit aan toe.
Dat Cleo zoveel pech heeft, merken maar weinig mensen. Cleo houdt het ook liever achter, maar pestkoppen hebben haar zo weer te pakken. Ze wéten dat Cleo een makkelijk slachtoffer is - lichamelijk dan. Geestelijk kan ze de meeste lasten wel dragen.
Muziek is Cleo's leven. Probeer maar wat je wilt, maar Cleo zal altijd met muziek bezig blijven. Het is moeilijk voor haar om enorm stil te zijn, en ze is dan ook altijd bezig met geluiden. Het liefst bespeelt ze haar gitaar vierentwintig uur per dag en zeven dagen per week, maar die kans krijgt ze niet. In lessen zit Cleo vaak te neuriën of schijft ze liedjes in stilte. Toch heeft ze altijd haar gitaar mee, naast haar gewone schoolspullen. De leraren zijn dit van haar gewend en zeggen er meestal niets over. Toch, als ze bijvoorbeeld een invaluur heeft, krijgt ze nogal eens problemen met de invaller. Over haar gitaar. Meestal loopt dit uit op een enorme, griezelige ruzie, waarin de leraar schreeuwt en gebaart. Cleo blijft dan altijd heel kalm zitten, zwijgt en zit met haar gedachten ergens anders. Meestal bedenkt ze weer nieuwe liedjes.
Juist doordat Cleo zo muzikaal is, is muziek haar beste vak. Ze heeft haar ziel bijna letterlijk in de muziek gelegd. Ze kon al gitaar, piano en viool spelen op haar zevende, op haar negende kon ze meerdere fluiten bespelen en op haar tiende begon ze met een harp. Toch zal gitaar altijd haar favoriete instrument blijven, wat je ook doet of zegt.
Cleo's stem komt heel goed van pas bij deze karaktertrek. Cleo heeft een prachtige, zoete, maar gelijk weer krachtige, stem die ze maar al te graag laat horen. Zelf beseft ze niet eens dat ze zo'n goede stem krijgt, al krijgt ze het regelmatig te horen. Het idee dat haar stem precies zo is als bij alle anderen zit er zo diep bij haar ingeboord, dat het bijna onmogelijk is om het er uit te krijgen.
Maar, ondanks dat ze onzeker is over haar talenten, laat Cleo muziek vóór alles gaan. Muziek gaat voor school. Muziek gaat voor vrienden. Dat ze er mensen mee kwetst merkt ze niet eens.
MUZIEKUITING
Cleo praat nooit over emoties. Niet over die van zichzelf, niet over die van anderen, gewoon helemaal niet. Tenminste... Niet letterlijk. Cleo heeft het regelmatig over wat ze voelt, op een filosofische manier. Zó filosofisch dat niemand het begrijpen kán. Dit is precies wat ze bereiken wilt. Niemand hoeft van haar emoties te weten, en dit is de beste manier.
Zolang Cleo muziek speelt en schrijft, zal ze zingen. Zolang Cleo zing, zal ze haar emoties filosofisch uiten, iets wat er voor zorgt dat ze niet instort onder alle sterke emoties. Als je wilt weten hoe Cleo zich voelt, heeft het geen zin om haar dit te vragen. Ze zal als antwoord haar gitaar pakken, een stukje spelen en daarbij wat zingen. Wat de meeste mensen dan niet begrijpen, is dat dat liedje juist haar antwoord is. Mensen storen zich hier aan, storen Cleo onder het zingen, en daar heeft Cleo weer een hekel aan. Eigenlijk is het een groot misvestrand: Als antwoord op de vraag `hoe is het` speelt Cleo wat, waardoor het lijkt dat ze je simpelweg afwijst. De 'afgewezen' persoon stoort haar weer, zei irriteerd zich daar aan en binnen enkele seconden zal er een ruzie ontstaan. Echt boos wordt Cleo niet, maar ze raakt wel prikkelbaar. Je kunt beter uit haar buurt blijven op zo'n moment. Het beste is zelfs om zo'n moment te verkomen én uit haar buurt te blijven. De meesten weten dit echter niet, waardoor ze regelmatig een nare opmerking naar hun hoofd geslingerd krijgen. Afkomstig van niemand minder dan Cleo zelf.
KENT GEEN ANGST ?
Cleo mag er dan misschien wel klein en kwetsbaar uitzien, maar ze is het absoluut niet! In principe is ze geestelijk heel sterk, maar beseffen mensen dit niet. Cleo's jeugd heeft gezorgd dat ze zo'n sterk karakter heeft, al denken vreemden dit juist op een hele andere manier. Ze is dan misschien als afdankertje opgevoed, maar Cleo laat zich niet zomaar kennen en staat haar mannetje zonder probleem. Dit zorgt ervoor dat ze bijna geen angst kent. De onzichtbare muur van angst die om een bepaald `iets` heen hangt, is voor Cleo ook ontástbaar. Het is gewoon enorm moeilijk om Cleo angst aan te jagen.
Cleo laten schrikken gaat op precies dezelfde manier. Hoe zacht je haar ook besluipt, op een bepaalde manier zet ze het altijd aankomen. Dit is enorm onbegrijpelijk, maar Cleo heeft er écht geen problemen mee. Het komt haar zelfs goed uit dat ze geen angst kent, voor zover ze weet. Zo hoeft ze bijvoorbeeld niemand anders te halen als er een enorme spin over haar bed loopt. Als er een man van twee meter twintig met de bouw van een bokser op haar afloopt en vraagt of ze wilt vechten, zal ze koelbloedig `ja` zeggen. Dat dit enorm stom is beseft ze gewoonweg niet, óf ze wilt niet laten merken dat ze dit beseft. Bluf werkt beter als arrogantie.
Toch kan niemand leven zonder angsten, dus ook Cleo niet. De een is bang voor spinnen, de ander voor de dood. Cleo is bang voor geen van beiden. Haar enige angst is liefhebben. Van iemand houden durft Cleo simpelweg niet, bang dat deze persoon haar veraden zal. Je bent een knap persoon als je Cleo zover krijgt dat ze van je houdt. Cleo probeert het altijd wél te verbergen, maar dit lukt niet altijd zo goed. Toch weet bijna niemand wat dit werkelijk voor angst is.
WANTROUWEND
Opnieuw veraden is dat wat Cleo het ergst vreest, en ze probeert het dan ook te voorkomen. Doordat mensen haar meerdere malen hebben laten stikken, weet Cleo niet meer wie ze kan vertrouwen. In plaats van de verkeerde mensen te vertrouwen, vertrouwt ze niemand. Écht niemand. Je kan nog wel proberen om haar vertrouwen te winnen, maar dat is een enorme weg die zelfs haar vader niet betreden kan. Inclusief obstakels, uiteraard.
Het is bij Cleo zelfs zó ver gegaan, dat ze haar eigen familie niet meer vertrouwd. Haar vader heeft zijn kansen verspeeld door haar regelmatig te dumpen bij haar akelige stiefmoeder, Catherin. Catherin verspeelde haar kansen door Cleo te behandelen als Assepoester. Catherins dochters, Annasophia en
Lily-Ann, doen precies hetzelfde als Catherin en krijgen daardoor niet eens een kans op vertrouwen.
Maar Cleo's grootste probleem is toch wel zichzelf. Naast dat ze geen anderen vertrouwd, vertrouwd ze zichzelf ook nauwelijks. Haar gevoelens probeert ze volledig buiten te sluiten, haar eigen gedachten gelooft ze allang niet meer. Ze houdt zichzelf leugens voor, vervelende leugens. Dat haar vader haar expres achterlaat bij haar stieffamilie. Dat Catherin, Annasophia en Lilly-Ann alleen maar zo vals zijn tegen haar, dat Annasophia en Lilly-Ann haar plek in willen nemen. Door de leugens weet Cleo het verschil tussen waarheid en fantasie niet meer, wat haar ook weer zo wantrouwend maakt. Wat kan ze geloven?
Het feit dat Cleo zo wantrouwend is, is niet alleen lastig voor haarzelf. Ook anderen hebben er last van. Cleo probeert vertrouwn weg te houden door gesprekken te voorkomen. Hierdoor antwoord ze vaak heel kortaf en bot. Meestal geeft dit het effect dat ze wilt bereiken: Mensen geven hun pogingen al snel op.
Vrienden maakt Cleo ook niet erg snel, juist doordat ze zo wantrouwend is. Zelf heeft ze hier totaal geen probleem mee en is er, stiekem toch wel, blij mee. Liever geen vrienden dan fake-vrienden.
Voor personen die Cleo helemaal niet kennen is het iets anders. Als je het voor elkaar krijgt om een gesprek met haar te beginnen, lijkt het al snel alsof je bevriend met haar bent. Na een tijd lijkt het zelfs alsof ze je vertrouwd. Nee, dit doet ze dan niet, het is flinke schijn. Ze doet het niet expres, maar het gebeurt gewoon. Zelf beseft ze dit niet, en vaak komen mensen er na een flinke tijd achter dat het allemaal nep was. De meesten beseffen niet dat dit hun eigen schuld is en dat Cleo het niet zo bedoelde, waardoor ze haar laten vallen. Cleo begrijpt dit totaal niet, maar trekt zich er weinig van aan.
ONGELUKKIG
Geluk? Cleo weer nog maar net wat het betekend. In haar leven heeft ze zóveel rottigheid gehad, is ze zó vaak gekwetst en is ze vaak genoeg afgewezen. Er is vrijwel niemand die hier iets over weet, wat Cleo's eigen schuld is. Dat wéét ze ook, het probleem is alleen dat dat precies is wat ze altijd heeft geprobeerd. Haar leven en haar gevoelens heeft ze al vanaf het begin achtergehouden. Het enige wat de buitenwereld over haar weet, is dat ze een groeistoornis heeft. Dit komt doordat ze hier weinig aan kan ontkennen, maar liever had ze ook dit achtergehouden.
Doordat Cleo zoveel achterhoudt kropt ze ook haar gevoelens op. Als ze kwaad is, blijft ze net zolang zitten totdat de boosdoener het opgeeft en vertrekt. Is ze verdrietig? Ze pakt haar gitaar en speelt een stukje om het te vergeten. Tranen laat ze niet zien, niet in gezelschap en niet op momenten dat er niemand anders is. Ze kropt ze gewoon op, of ze nou ontploffen staat of niet.
Doordat Cleo niemand heeft om eens flink bij uit te huilen, heeft ze nogal eens een probleem. Af en toe lopen de emoties zo hoog op dat ze het niet meer redt. Vaak barst ze dan spontaan in tranen uit, maar weet zelf niet eens waarom. Als iemand haar dan vraagt wat er is, dwingt ze zichzelf om `niks` te zeggen. Probeer dan ook niet verder te vragen, want dan kan je beter meteen haar aanvallen. Het enige wat je er mee bereikt is namelijk een ruzie, die vaak erg zwijgzaam is vanuit Cleo's kant.
De geheimhouding van haar leven en gevoelens zorgt ervoor dat Cleo bij niemand `eventjes` kan praten. Dit maakt haar erg ongelukkig. Toch is een ongelukkig iets niet het eerste wat je van Cleo zult verwachten: ze glimlacht regelmatig, en in haar ogen lijkt altijd een vriendelijke glinstering te zitten. Hoe dat komt? Een raadsel. Maar Cleo is nou eenmaal één groot raadsel, dat niemand, behalve zijzelf, helemaal kent. Zelfs haar familie niet.
SLIM
Het is wellicht een van de laatste dingen die je van Cleo zal verwachten. Misschien wel de allerlaatste. Niet dat Cleo er dom uitziet, of iets in die richting, maar je ziet haar bijna nooit opletten in een les of huiswerk maken. Onder een les schrijft ze vaak haast nooit informatie op, maar schrijft ze nieuwe liedjes. Ook zie je haar nauwelijks met boeken over dergelijken. Alleen maar met haar gitaar. Toch haalt Cleo altijd goede cijfers, nauwelijks onvoldoendes, enzovoort. Leraren staan er verbaast over, medeleerlingen staan er verbaast over, en zelfs Cleo's familie staan er verbaast over. Cleo ziet het als iets logisch. Toch hangt er de vraag `hoe weet ze al die dingen?` boven. In principe is het allemaal heel erg logisch. Doordat Cleo al sinds haar vijfde muziek maakt en zelfs nog eerder zong, heeft ze een erg goed geheugen ontwikkeld. Tenslotte moest ze alle noten, ritmes, songteksten en akkoorden onthouden, al lang voordat ze naar de middelbare ging. Dit komt haar nu erg goed van pas. Er zijn maar weinig mensen die ontdekken hoe dit komt, waardoor Cleo nogal eens strafwerk krijgt mdat ze niet oplet. Maar ze hoeft eigenlijk helemaal niet op te letten; Als ze iets hoort, onthoudt ze het.
Doordat Cleo zo slim is, heeft ze ook een betweter-eigenschap. Niet zoals de meesten hebben, maar in volledige stilte. De betweterige opmerkingen dénkt Cleo gewoon, waardoor dit niet erg op valt. Dit is wel de reden dat ze af en toe aandachtig naar een gesprek van iemand anders luisterd, iets wat anderen regelmatig irriteerd. Nee, Cleo is absoluut geen bemoeial, maar af en toe kan ze wel zo overkomen. Zelf merkt ze dit niet, maar anderen wel.
Met iemand spotten zal Cleo nooit. Ze is dan misschien een tikkeltje betweterig vanbinnen, maar iemand veel lager inschatten als zichzelf zal ze nooit doen. Ze weet best dat ze lang niet beter is als anderen.
Doordat Cleo zo slim en betweterig is, is haar gemiddelde cijfer een 7.7. Als ze wilt kan ze nog veel beter, maar ze vind het zo wel goed. Hiermee komt ze makkelijk over, dus een reden voor beter leren heeft ze niet.
ONZEKER/ZEKER ?
Als je Cleo zo ziet zingen, tussen alle mensen in, zal ze erg zeker op je overkomen. Tenslotte heeft niet iedereen genoeg lef om haar stem en gitaarkunsten te laten horen waar iedereen bij is. Niet iedereen durft zich in alle kleding die ze leuk vindt te vertonen. Niet iedereen durft de leukste jongens van de school bot af te wijzen als ze proberen te flirten. Cleo zórgt er wel voor dat ze zeker overkomt. Als ze dat niet zou doen, zou ze direct de familie uitgegooit worden.Genoeg redenen voor Cleo om zo zeker over te komen als ze nu doet, Het irriteerd haar stieffamilie enorm, en daar heeft ze alleen maar plezier van.
Toch zit er achter Cleo's dekmantel van zekerheid een erg onzeker persoon. Cleo maakt zich totaal geen zorgen om de dingen waar andere tieners zich zorgen over maken: haar uiterlijk en hoe ze op anderen overkomt interreseerd haar niks. Het enige probleem is de twijfels over haar talenten. Je kan haar nog zó vaak vertellen dat ze een prachtige stem is, dat ze geweldige liedjes schrijft en dat ze deze ook werkelijk uitvoert; Cleo zal er altijd over blijven twijfelen. Kan ze je woorden wel geloven? Ben je niet aan het liegen? Ze houdt zichzelf ook voor dat er mensen zijn die stukken beter zijn dan haar en niet beroemd zijn. Het is een raar idee, maar Cleo zingt gewoon prachtig zonder het te bedoelen. En zonder het te weten.
Over haar uiterlijk zul je Cleo nooit zien twijfelen. Dat ze er goed uitziet heeft ze zlef niet eens door: Ze geeft er niets om, écht niets. Meestal doet ze simpelweg wat mascara en oogpotlood op, borstelt haar haren en is tevreden. Het is tenslotte haar uiterlijk maar: daar hoeft ze niets mee te bereiken.
Of Cleo onzeker of juist zeker is, is dus iets om over te discusiërren, maar waarschijnlijk is de uitkomst `zeker`. Haar onzekere kant weet ze nou eenmaal goed te verbergen.
ZELFSTANDIG
Cleo is grotendeels alleen opgegroeit, waardoor ze alles zelf uit moest zoeken. Haar moeder had haar verlaten, haar vader had een baan waarbij hij regelmatig een halfjaar weg bleef en Catherin verhongerde Cleo nog liever dan voor haar te koken. Cleo had, als ze wilde, genoeg geld; Tenslotte is de familie Silvershade een van de rijkere families van {waarditookmogezijn}. Het enige probleem was dat Cleo het geld nooit aan wou nemen. Ze zag het als een soort bloedgeld: Haar vader gaf haar geld, maar enkel en alleen om haar vertrouwen te winnen. Cleo is hier nooit ingetrapt en is voor haar geld gaan werken. Als straatmuzikante heeft ze dagenlang in de stad gezeten, al sinds haar elfde. Het geld dat ze hiermee verdiende gebruikte ze om voor zichzelf te zorgen, iets wat Catherin mateloos irriteerde. Ze gaf Cleo een tijdlang huissarrest, maar dit heeft Cleo alleen maar geholpen. Door zo vaak thuis te zitten leerde ze verschillende dingen, als ramen wassen, etc.
Het feit dat Lilly-Ann, Catherin en Annasophia haar als een soort Assepoester gebruiken, helpt hier ook bij. Cleo loopt qua zelfstandigheid dan ook flink voor op haar leeftijdsgenoten, maar haar zwakke, sociale groep zorgt dat ze niet veel volwassener is dan de rest.
Cleo's zelfstandige kant is niet hetgene wat je het eerst van haar zult zien, maar zodra je haar beter leert kennen zul je merken dat ze goed voor zichzelf en anderen kan zorgen.
KOPPIG
Door de omgeving waar Cleo leeft, heeft ze zichzelf heel goed leren verzetten. Als ze dit niet zou doen, zou ze direct onderdrukt worden door Catherin, Lilly-Ann en Annasophia. Ze is heel goed in `nee` zeggen, al is dit niet letterlijk. Ze is beter in haar hoofd schudden of mensen negeren. Op deze manieren maakt ze duidelijk dat ze het niet wilt. Niet het beste, maar ze trekt zich daar weinig van aan.
Om Cleo iets tegen haar wil te laten doen, moet je erg veel moeite doen. Ze ziet er dan wel klein en zwak uit, maar ze weet heel goed wat ze ergens van vindt. Ze is totaal niet het meisje dat overal het slachtoffer van wordt terwijl ze het weet: Ze wordt alleen maar het slachtoffer als ze er niets van weet.
Doordat Cleo zo'n herseninhoud heeft, weet ze vaak ook wel wanneer ze ja of nee moet zeggen. Vaak zijn deze beslissingen geschikt, en kiest ze daarmee de goede optie. Dit komt heel goed van pas, vooral door het feit dat ze er erg kwetsbaar uitziet. Dat ze goede beslissingen maakt is dan ook niet het eerste wat je verwacht.
PECHVOGEL
Struikelen, het slachtoffer van een grap zijn, onschuldig beschuldigd worden -- Cleo kent het allemaal. Niet alleen deze kleine dingen, maar ook andere. Geváárlijke dingen, rare dingen. CLeo is altijd degene die het slachtoffer is van de ergste grappen, zíj krijgt de schuld doordat zij toevallig een prittstift in haar tas heeft zitten, en ze kan er totaal niet aan ontkomen. Cleo is dit gewend, maar het maakt haar niet bepaald gelukkig. Deze dingen overkomen dan wel meerdere mensen, maar Cleo heeft nog veel meer pech. Haar moeder vertrok al meteen bij hara geboorte, haar 'vader' is er nooit als ze hem nodig heeft, en haar stieffamilie... Ergere mensen kan je je niet bedenken. Cleo houdt zichzelf dan wel voor dat er ergere dingen bestaan, dat dit soort dingen iedereen wel overkomt, maar in stilte weet ze dat dit onzin is. Hier geeft ze echter nooit aan toe.
Dat Cleo zoveel pech heeft, merken maar weinig mensen. Cleo houdt het ook liever achter, maar pestkoppen hebben haar zo weer te pakken. Ze wéten dat Cleo een makkelijk slachtoffer is - lichamelijk dan. Geestelijk kan ze de meeste lasten wel dragen.
uiterlijk:
Cleo is klein voor haar leeftijd, dat zal je als eerste aan haar opvallen. Ze heeft ongeveer de grootte van een 12-jarige, wat een gevolg is van haar groeistoornis. Ze heeft wel een normale bouw, iets wat niet zo vaak voorkomt. Dit zorgt er voor dat ze de indruk wekt dat ze jonger is, ondanks dat ze make-up draagt. Veel problemen heeft ze hier niet mee.
Cleo heeft een blanke huid, maar deze kleurt snel in de zon. Vaak is ze in de zomer wel getint. Haar ogen zijn groter als normaal, en hebben een lichtgroene kleur. Er zitten een soort witte streepjes rondom, die het een apart effect geven. Cleo heeft redelijk lange wimpers, waar ze vrijwel altijd mascara op heeft zitten. Meestal heeft ze ook een dun lijntje oogpotlood onder haar ogen, waardoor deze extra uitkomen.
Cleo heeft simpele wenkbrauwen, die op goede verhouding zijn met haar gezicht. Haar neus is tamelijk klein, maar niet té klein. Verder heeft Cleo nog mooie, dunnen lippen. Haar tanden zijn héél iets donkerder als perfect wit, maar glanzen niet abnormaal, ofzo. Cleo heeft een kin die heel iets vooruitsteekt en waar een klein kuiltje inzit.
Cleo heeft lange, zwarte pijpenkrullen die perfect rond hara gezicht vallen. Ze glanzen altijd en je zult ze niet snel vet zien, aangezien Cleo wel redelijk goed voor haar haar zorgt. Niet om er beter uit te zien, maar meer omdat ze het idee van vet haar niet echt fris vindt.
Cleo is verder erg slank, maar hier let ze niet bepaald op. Ze kan zoveel eten als ze wilt, maar veel dikker wordt ze niet.
Dat Cleo er eigenlijk best wel goed uitziet voor haar leeftijd, beseft ze zelf niet eens echt. Niet dat ze er wat om geeft, maar het kan haar gewoon niet zoveel schelen hoe ze eruit zien. En dat terwijl tig mensen een moord zouden doen om zo'n zachte huid als haar te hebben, zulk glanzend haar of zo'n figuur.
Qua kleding is Cleo erg makkelijk. Ze draagt wat ze leuk vindt, en wat ze lekker vindt zitten. Of het mode is kan haar totaal niet schelen.
korte geschiedenis:
`31 Oktober, 15 jaar terug , , Cleo geboren
`1 november, " " " , , Melana verlaat Cole en dumpt Cleo bij
hem, waarna ze met Cleo's echte vader, Peter, vlucht.
`10 Mei, 8 jaar terug , , Cole ontmoet Sophia
` 10 Juni, 8 jaar terug , , Cole & Sophia trouwen, tegen Cleo's
wil
`10 Augustus, 8 jaar terug , , Sophia verlaat Cole zonder reden
en neemt groot deel van geld mee
`Cleo 8 jaar , , Voor ht eerst de straat op, met een zelfgemaakt
instrument, dat op dezelfde manier bespeeld wordt als een
gitaar
`Cleo 10 jaar , , eerste echte gitaar gekocht, verdient nog steeds
geld met haar muziek
`Cleo 12 jaar , , Cole trouwt met Catherin, een verschrikkelijke
vrouw die uit is op het geld en Cleo haat. Haar dochter ook. Cleo
is niet op de bruiloft aanwezig
[
korte geschiedenissen sucken x3 voor een meer gedetaileerde geschiedenis; appfactory.proboards101.com/index.cgi?board=esme&action=display&thread=107&page=1 }voorbeeld: {Ander forum, zelfde char}
Natuurlijk, ze had het kunnen weten. Ze hoefde haar gitaar maar te zien, of ze kwam hier terecht. Het was elke keer zo, precies hetzelfde. Het gitaar kwam in haar blik, ze pakte het op en liep ermee naar buiten, het geprotesteer van de andere bewoners negerend. Oh, ze wist heel goed dat het niet altijd even goed uitkwam, maar het gbeurde nou eenmaal gewoon. Maar om zichzelf nou de schuld te geven? Nee, nooit niet. Daar had ze geen behoefte aan, doordat ze het zelf eigenlijk niet heel erg vond. Ze hield er juist wel van, dat ze zichzelf niet in kon houden. Het maakte haar anders, anders als die talloze anderen, en dat was precies wat ze graag had. Anders zijn was gewoon deel van haar, daar deed ze niets aan. Net als aan het feit dat ze hier nou alweer was, net als de dag ervoor. En de dag daarvoor.
Met een glimlach sloot ze haar handen om de banden van haar gitaar tas, die ze al de hele wandeling op haar rug had hangen. Zelf merkte ze het nauwelijks meer; het gevoel van het gitaar op haar rug was deel van haar, net als het feit dat ze anders was. Even neuriëde ze zachtjes, maar al snel ging het over op zacht zingen. Straks, als ze haar gitaar had, zou ze harder zingen, maar zonder muziek was het toch anders. Als een hand zonder vingers, of een muzieknoot zonder stokje. Bij de gedachte glimlachte ze, waarna ze haar blik over het marktplein liet gaan. Het was niet erg druk, en daar was ze blij mee. Dat betekende dat ze één van de weinigen was, minder aandacht kreeg en zichzelf nog zou kunnen horen. Oké, ze verdiende er wel wat minder mee, maar dat kon haar niets schelen. Ze deed dit meer voor het plezier dan voor het geld; als ze echt geld nodig had, had haar vader genoeg. Haar familie was niet de slechts bedeelde, en dat wist ze.
Voorzichtig knielde ze neer aan de rand van het marktplein, waardoor een kat geschrokken wegrende. Cleo haalde haar schouders op bij het idee van een mauwende kat en haalde haar gitaarta van haar rug, om hem vervolgens open te ritsen. Met een simpele beweging haalde ze haar gitaar eruit en legde de gitaartas neer. Nu pas merkte ze hoe waardeloos de tas er eigenlijk uitzag; hij was op meerdere plaatsen versteld en nog zaten er gaten in. Maar ze hield nou eenmaal van die tas en die was onvervangbaar, net als haar gitaar. Met deze gedachte stemde ze kalm het gitaar, met in haar hoofd al talloze melodieën. Op de ee of andere manier leken de muzieknoten altijd maar te blijven komen, zonder op te houden. Als ze een film keek met achtergrond muziek, somde ze altijd de noten en akkoorden op in haar hoofd.
Tevreden besloot ze dat het gitaar goed genoeg gestemd was en sloot haar ogen even. Met de nagels van haar rechterhand ging ze over de snaar heen, waardoor een zacht getik vermengt met bijna onhoorbare noten hoorbaar was. Een glimlach verscheen op haar gezicht. Ze mocht dan misschien ongelukkig zijn, zodra ze het geluid van haar gitaar hoorde wist ze dat er niets beters op de wereld was. Niet voor haar. Met deze gedachte plaatste ze de vingers van haar linkerhand op de snaren, terwijl ze met haar andere hand de snaren aansloeg. Het duurde even voordat er een werkelijk een melodie ontstond. Ze deed dit altijd, als een soort van oefening. Om 'haar vingers warm te draaien', zoals haar vader het wel eens had beschreven.
Tevreden over het geluid dat ze creeërde stopte ze even, om een melodie te bedenken waarmee ze kon beginnen. Het duurde even voordat er een echt liedje in haar opkwam, maar toen wist ze het meteen. Ze had het diezelfde ochtendnog geschreven, dus het stond nog vers in haar geheugen gegrift. Met nog steeds dezelfde glimlach sloeg ze wat akoorden aan en ging langzaam over in een echte melodie. Niet te vlug, niet te langzaam, maar precies zoals ze zelf het fijnst vond. Er zat uiteraard een ritme in, maar ondertussen was het een moes van verschillende melodieën. Kort keek ze rond, besefte dat ze niet in de aandacht stond en begon zachtjes te zingen, een tekst die paste bij het ritme dat ze speelde. 'Silently, silently, the rain is comin' down,
knocking on every door in the little, tiny town,' Even schudde ze haar hoofd. De melodie klonk dan wel een beetje als het getik van de regen op een raam, maar zelf was ze niet tevreden over de tekst. Eigenlijk was ze dat nooit, maar dat verzweeg ze liever. Ook voor zichzelf, zoals ze zovaak de waarheid voor zichzelf verzweeg. Stoppen met spelen deed ze echter niet, en dat zou ze ook nooit doen. Net als het feit dat ze nooit zou stoppen met zingen. Dat was nou eenmaal haar passie, datgene wat ze het liefst deed. Stoppen met spelen of zingen zou betekenen dat ze de hoop op een beter leven opgaf.
